TUAIAN SANG PIPIT

lecur kulit ku dibakar terik mentari

keringat membasah tubuh dan dahi

bersama hanyirnya bau selut berbaur

bak sang kerbau berkubang di lumpur

relaku berpanggang salai di jemur hari
cekal menggenggam harapan di hati

untuk ku semai si benih padi

setelah menguning padi di sawah

bagai hilang letih, resah dan lelah

di bumi permata terserlah jasa

namun sang pipit hilang simpati 

di belakang mata menuai hasilku

menguja perasaan menguji nubari 

tanpa ia malu menjadi sang pencuri